16
Jeremi Kubicki | Pałacyk we Frascati, 1929 r.
Estymacja:
5,500 zł - 7,000 zł
Sprzedane
13,000 zł
Aukcja na żywo
Aukcja Wiosenna
Kategoria
Opis
technika mieszana, papier naklejony na tekturę, 34 x 50 cm
sygn. i dat. l. d.: „Kubicki Jeremi 18 X 1929.”
na odwrocie dedykacja (tuszem): „Praca Jeremiego Kubickiego „Pałacyk we Fraskatti” |dekorator „Batorego”, utalentowany malarz, zginął śmiercią samobójczą, |nieodżałowany kolega ze studiów z Instytutu Sztuk Plast i Akademii Szt.-Pięk. |Ofiarowuję tę drogą pamiątkę córce mojej |Marii Baranowskiej |Mama.; poniżej p.d. nalepka zakładu ramiarskiego w Warszawie.”
Proweniencja:
– kolekcja przyjaciółki artysty – Anieli Przeździeckiej z d. Prus Baranowskiej (1902–1978)
Od tej pory cały czas w kolekcji rodziny córki Anieli.
Jeremi wypracował unikatową, niepowtarzalną stylistykę malarską: „Rodzaj (malarstwa) Kubickiego powstał w momencie wielkiego głodu piękna, ktore by zawierało w sobie jednocześnie kolor, temat, dowcip i wyraźną formę. Kubicki odpowiedział na powstałą potrzebę. Tym się tłumaczy niezwykłe powodzenie, jakim się cieszył. (…) Niepodobna w niewielu zdaniach zamknąć bogactwa jego osobowości, na ktorą składały się wysoki artyzm malarstwa, prostota pojmowania rzeczy i komunikowania bliźniemu w najinteligentniejszy sposob swych pojęć, orzeczeń i sądow, dowcipny, całkiem niepowszedni sarkazm, a przede wszystkiem despotyczna oryginalność w postępowaniu i tworzeniu (…) – tak pisał Pruszkowski o Jeremim po samobojczej śmierci artysty w 1938 roku. – Kubicki sprostał wyzwaniom, jakie stawiali sobie neorealiści okresu międzywojennego, w jedyny w swoim rodzaju sposob, stając się artystą” (Pruszkowski, Rozważania plastyczne. Ś.p. Jeremi Kubicki, „Gazeta Polska” 1938, nr 340, s. 5.).
Namalowany obraz przedstawia „Biały Pałacyk na Frascati” w Warszawie, znany również jako pałacyk Branickich-Lubomirskich. W swoich ogrodach zwanych „na Górze” książę Kazimierz Poniatowskiego (1721-1800) wybudował letni pałacyk, zaprojektowany przez Szymona Bogumiła Zuga (1733-1807). Na początku XIX wieku posiadłość zakupił francuski restaurator Szymon Chovota, który przekształcił ogrody w park zwany „Frascati” i rozbudował Biały Pałacyk na potrzeby restauracyjne. Budynek zmieniał właścicieli, jedną z kolejnych była hrabina Róża z Potockich Branicka (1782–1862). Jej prawnuczka Maria (1873–1934) poślubiła w 1893 r. księcia Zdzisława Lubomirskiego i otrzymała pałacyk w prezencie. „ Zwano go żartobliwie „Córkarnią”, gdyż rodzice Braniccy rezydowali w Czerwonym Pałacu, a ich cztery córki w Białym Pałacyku. Odtąd pałacyk był warszawską rezydencją ks. Zdzisława i jego rodziny. Wnuk Zdzisławostwa Lubomirskich, Zdzisław Morawski, opisuje go jak następuje: dom składał się z trzech brył: piętrowego środka i parterowych boków. Całość w stylu klasycystycznym, mieściła około dwudziestu pokojów. Na parterze znajdowała się owalna sala balowa, wysoka na dwie kondygnacje, gabinet pana domu, salon, sala jadalna, obszerny przedpokój, kuchnia i pomieszczenia dla służby. Na pierwszym piętrze mieściły się pokoje sypialne i mały salonik przylegający do oranżerii, oszklonej i także wysokiej na dwa piętra; można do niej było wejść z parteru albo schodami w dół z pierwszego piętra” (Maria Lubomirska, Pamiętnik księżnej Marii Zdzisławowej Lubomirskiej 1914-1918, Poznań2002,źródło:https://pl.wikipedia.org/ wiki/Bia%C5%82y_Pa%C5%82acyk_na_Frascati). Po zniszczeniach II wojny światowej pałacyk odbudowano wg projektu T. Zielińskiego i Zb.Karpińskiego w stylu klasycystycznym.
Opłaty
Do kwoty wylicytowanej zostanie doliczona opłata aukcyjna w wysokości 20%.
Szczegółowe informacje o opłatach zawarte są w Regulaminie aukcyjnym.
sygn. i dat. l. d.: „Kubicki Jeremi 18 X 1929.”
na odwrocie dedykacja (tuszem): „Praca Jeremiego Kubickiego „Pałacyk we Fraskatti” |dekorator „Batorego”, utalentowany malarz, zginął śmiercią samobójczą, |nieodżałowany kolega ze studiów z Instytutu Sztuk Plast i Akademii Szt.-Pięk. |Ofiarowuję tę drogą pamiątkę córce mojej |Marii Baranowskiej |Mama.; poniżej p.d. nalepka zakładu ramiarskiego w Warszawie.”
Proweniencja:
– kolekcja przyjaciółki artysty – Anieli Przeździeckiej z d. Prus Baranowskiej (1902–1978)
Od tej pory cały czas w kolekcji rodziny córki Anieli.
Jeremi wypracował unikatową, niepowtarzalną stylistykę malarską: „Rodzaj (malarstwa) Kubickiego powstał w momencie wielkiego głodu piękna, ktore by zawierało w sobie jednocześnie kolor, temat, dowcip i wyraźną formę. Kubicki odpowiedział na powstałą potrzebę. Tym się tłumaczy niezwykłe powodzenie, jakim się cieszył. (…) Niepodobna w niewielu zdaniach zamknąć bogactwa jego osobowości, na ktorą składały się wysoki artyzm malarstwa, prostota pojmowania rzeczy i komunikowania bliźniemu w najinteligentniejszy sposob swych pojęć, orzeczeń i sądow, dowcipny, całkiem niepowszedni sarkazm, a przede wszystkiem despotyczna oryginalność w postępowaniu i tworzeniu (…) – tak pisał Pruszkowski o Jeremim po samobojczej śmierci artysty w 1938 roku. – Kubicki sprostał wyzwaniom, jakie stawiali sobie neorealiści okresu międzywojennego, w jedyny w swoim rodzaju sposob, stając się artystą” (Pruszkowski, Rozważania plastyczne. Ś.p. Jeremi Kubicki, „Gazeta Polska” 1938, nr 340, s. 5.).
Namalowany obraz przedstawia „Biały Pałacyk na Frascati” w Warszawie, znany również jako pałacyk Branickich-Lubomirskich. W swoich ogrodach zwanych „na Górze” książę Kazimierz Poniatowskiego (1721-1800) wybudował letni pałacyk, zaprojektowany przez Szymona Bogumiła Zuga (1733-1807). Na początku XIX wieku posiadłość zakupił francuski restaurator Szymon Chovota, który przekształcił ogrody w park zwany „Frascati” i rozbudował Biały Pałacyk na potrzeby restauracyjne. Budynek zmieniał właścicieli, jedną z kolejnych była hrabina Róża z Potockich Branicka (1782–1862). Jej prawnuczka Maria (1873–1934) poślubiła w 1893 r. księcia Zdzisława Lubomirskiego i otrzymała pałacyk w prezencie. „ Zwano go żartobliwie „Córkarnią”, gdyż rodzice Braniccy rezydowali w Czerwonym Pałacu, a ich cztery córki w Białym Pałacyku. Odtąd pałacyk był warszawską rezydencją ks. Zdzisława i jego rodziny. Wnuk Zdzisławostwa Lubomirskich, Zdzisław Morawski, opisuje go jak następuje: dom składał się z trzech brył: piętrowego środka i parterowych boków. Całość w stylu klasycystycznym, mieściła około dwudziestu pokojów. Na parterze znajdowała się owalna sala balowa, wysoka na dwie kondygnacje, gabinet pana domu, salon, sala jadalna, obszerny przedpokój, kuchnia i pomieszczenia dla służby. Na pierwszym piętrze mieściły się pokoje sypialne i mały salonik przylegający do oranżerii, oszklonej i także wysokiej na dwa piętra; można do niej było wejść z parteru albo schodami w dół z pierwszego piętra” (Maria Lubomirska, Pamiętnik księżnej Marii Zdzisławowej Lubomirskiej 1914-1918, Poznań2002,źródło:https://pl.wikipedia.org/ wiki/Bia%C5%82y_Pa%C5%82acyk_na_Frascati). Po zniszczeniach II wojny światowej pałacyk odbudowano wg projektu T. Zielińskiego i Zb.Karpińskiego w stylu klasycystycznym.
Opłaty
Do kwoty wylicytowanej zostanie doliczona opłata aukcyjna w wysokości 20%.
Szczegółowe informacje o opłatach zawarte są w Regulaminie aukcyjnym.
