9
Władysław Ślewiński | Białe petunie i czerwone róże, ok. 1904 r.
Estymacja:
270,000 zł - 330,000 zł
Sprzedane
195,000 zł
Aukcja na żywo
Aukcja Dzieł Sztuki
Kategoria
Opis
olej, płótno, 47 × 38 cm
na odwrocie u dołu: [pieczęć:] WŁADYSŁAW ŚLEWIŃSKI |ze spuścizny |POŚMIERTNEJ/ oraz podpis kopiowym ołówkiem: E. Ślewińska; nalepka z Goldman Sachs z numerem 07474
Do obrazu dołączona opinia Władysławy Jaworskiej z 2007 r.
Opłaty
Do kwoty wylicytowanej zostanie doliczona opłata aukcyjna w wysokości 18%.
Szczegółowe informacje o opłatach klik
Opłaty
Do kwoty wylicytowanej zostanie doliczona opłata aukcyjna w wysokości 18%.
Szczegółowe informacje o opłatach klik
Proweniencja
– Marie-Louise Lagrange, Tours
– Rodzina Primel, Paryż
– Kolekcja Eugenii Ślewińskiej, Paryż
– Arthur G. Altschul, Nowy Jork
– Kolekcja prywatna, Polska
Literatura
Reprodukowany i opisany:
– Władysław Ślewiński 1854–1918, Wystawa monograficzna, kat. oprac. Władysława Jaworska, Muzeum Narodowe Warszawie, Warszawa 1983, nr kat. 141 (il. 121), opis s. 97.
– Władysława Jaworska, Władysław Ślewiński, Warszawa 1991, il. 67 (s. 93); opis s. 202.
Ze szczególną „czułością” i wynikającą może z tego emocjonalnego stosunku wirtuozerią malował Ślewiński kwiaty. Kwiaty polne w zwykłych glinianych garnkach i dzbankach, rzadziej kwiaty ogrodowe w smukłych szklanych flakonach lub wazonach z Delft, kwiaty w doniczkach, na stołach, krzesłach, taboretach – to długa suita kwiatowa, która przewija się przez całą, blisko trzydziestoletnią działalność Ślewińskiego. Nigdy nie traktuje kwiatów jako dekoracji wnętrza mieszkalnego. Przeciwnie – oddziela je draperią lub ścianą od otoczenia nadając im cechy indywidulanego „bytowania”. Kwiaty Ślewińskiego, botanicznie jednoznaczne, są zaprzeczeniem naturalistycznego odtwarzania listków, płatków, pręcików. Są one traktowane syntetycznie, są to bowiem „portrety” kwiatów, a nie ich barwna fotografia.
Władysław Ślewiński 1954–1918. Wystawa monograficzna, oprac. W. Jaworska, Warszawa 1983, s. 25.
– Władysław Ślewiński 1854–1918, Wystawa monograficzna, kat. oprac. Władysława Jaworska, Muzeum Narodowe Warszawie, Warszawa 1983, nr kat. 141 (il. 121), opis s. 97.
– Władysława Jaworska, Władysław Ślewiński, Warszawa 1991, il. 67 (s. 93); opis s. 202.
Ze szczególną „czułością” i wynikającą może z tego emocjonalnego stosunku wirtuozerią malował Ślewiński kwiaty. Kwiaty polne w zwykłych glinianych garnkach i dzbankach, rzadziej kwiaty ogrodowe w smukłych szklanych flakonach lub wazonach z Delft, kwiaty w doniczkach, na stołach, krzesłach, taboretach – to długa suita kwiatowa, która przewija się przez całą, blisko trzydziestoletnią działalność Ślewińskiego. Nigdy nie traktuje kwiatów jako dekoracji wnętrza mieszkalnego. Przeciwnie – oddziela je draperią lub ścianą od otoczenia nadając im cechy indywidulanego „bytowania”. Kwiaty Ślewińskiego, botanicznie jednoznaczne, są zaprzeczeniem naturalistycznego odtwarzania listków, płatków, pręcików. Są one traktowane syntetycznie, są to bowiem „portrety” kwiatów, a nie ich barwna fotografia.
Władysław Ślewiński 1954–1918. Wystawa monograficzna, oprac. W. Jaworska, Warszawa 1983, s. 25.
